Artystyczny kac: czym się objawia i jak sobie z nim radzić

Przyszedł czas trudnych dni, tygodni, miesięcy... oczekuję na dalszą terapię w nadziei, że pozwoli mi jeszcze Was trochę pomęczyć moimi tekstami i oczywiście rysunkami. Staram się wykorzystać te momenty, kiedy mogę coś robić, choć tu muszę przyznać, nie jest najlepiej. Chcę, muszę.... ale nie mogę. Twórczy zastój, czy artystyczny kac?

Takie chwile... o nie to byłoby zbyt piękne, takie dni, dni twórczego zastoju... 

bywają gorsze niż te okraszone fizycznym bólem.

Wiesz, że musisz,

wiesz, że zaraz wybuchniesz jak mi nie zaczniesz rysować czy malować...

Nie wiesz co,

Nie wiesz jak,

Nie wiesz dlaczego. 

Kreatywność wyparowała?!

To jest cholernie trudne.

Już kiedyś w innym czasie i innym miejscu zastanawiałam się czy jest coś takiego jak artystyczny kac? A może teraz to artystyczny kac według Parkinsona?

Po wielu latach doświadczeń muszę stwierdzić, że chyba coś w tym jest i prawdopodobnie ma różne wersje, jeśli tak można to określić. Właściwie to ten zwykły, alkoholowy kac, tez bywa różny, zależny od rodzaju i ilości alkoholu, oraz kondycji pijącego. Trudno jest mi pisać o poalkoholowym, bo go nie doświadczam, ale o tym artystycznym jeszcze kilka słów dorzucę.

Zacznę od pytania, czy istnieje coś takiego jak artystyczny kac?

Nie czytałam o oficjalnym terminie zdefiniowanym w psychologii czy innych naukach, ale spotkałam się z podobnym uczuciem już dużo wcześniej, tyle że stosunkowo łatwo radziłam sobie z nim. Teraz już nic łatwe nie jest. Myślę jednak, że warto o nim tak ogólnie napisać.

Artystyczny kac może mieć różne przyczyny i objawy. Niektóre z nich to:

• Wysokie oczekiwania wobec własnej pracy i porównywanie się z innymi artystami.
• Nadmierny krytycyzm lub brak uznania ze strony odbiorców lub samych siebie.
• Wyczerpanie fizyczne i psychiczne związane z długim czasem pracy, stresem lub brakiem snu.
• Niedostateczna regeneracja, odpoczynek, relaks lub dbanie o własne potrzeby.
• Brak równowagi między życiem prywatnym a zawodowym.
• Zmiana nastroju, hormonów lub pogody.
• Nuda, rutyna lub stagnacja w rozwoju artystycznym.

Jak sobie z tym radzić? Nie ma jednego uniwersalnego sposobu na radzenie sobie z artystycznym kacem, ponieważ każdy człowiek jest inny i ma swoje własne preferencje i problemy. Przykładowo 

kac artystyczny według Parkinsona jest moim zdaniem nieco inny. Mało tego, podejrzewam, że u różnych chorych wygląda to inaczej, podobnie jak same objawy choroby. 

Nie zagłębiając się w ewentualne odmiany artystycznego kaca, warto zastanowić się, co można zrobić, żeby sobie pomoc. Poniżej kilka propozycji.

• Odpoczynek. Ważne jest, aby dać sobie czas na regenerację i odpoczynek od twórczej pracy.
• Zmiana otoczenia. Wyjście z domu, podróż, czy zmiana codziennej rutyny mogą pomóc w uzyskaniu nowej perspektywy.
• Nowe doświadczenia. Zainteresowanie się nowymi dziedzinami sztuki, nauka nowych umiejętności, czy poznawanie nowych ludzi może dostarczyć świeżych inspiracji.
• Rozmowa z innymi twórcami. Wymiana doświadczeń z innymi artystami może pomóc w zrozumieniu, że uczucie to jest normalne i że wiele osób przez to przechodzi.
• Powrót do starych projektów. Czasami warto wrócić do starych, niedokończonych projektów i nadać im nowe życie.
• Znajdowanie nowych źródeł inspiracji, np. w naturze, muzyce, literaturze, podróżach, sztuce.
• Eksperymentowanie z różnymi formami i technikami wyrazu artystycznego, np. rysowaniem, pisaniem, śpiewaniem, tańcem.
• Zabawa, rozrywka i czerpanie radości z życia.

A przede wszystkim, daj sobie czas. Nie zmuszaj się do natychmiastowych efektów. Czasami najlepsze pomysły przychodzą, gdy przestajemy się nad nimi zastanawiać. Obserwuj świat. Zwracaj uwagę na detale, kolory, kształty. Inspirujące może być wszystko – od przyrody, przez architekturę, po ludzi. Wyjdź z utartych szlaków, porzuć schematy i ograniczające przekonania. Eksperymentuj, baw się formą.

"Rób to, co możesz, z tym, co masz, tam, gdzie jesteś." – Theodore Roosevelt

Nie zawsze to jest takie proste, prawda? 

Deni